در ادامه به بقیه چالش ها و اصطلاحا دردسرهای استارت آپی میرسیم :

سرمایه ، تیم و ایده رو بررسی کردیم ، حالا میرسیم به چالش بعدی که تعامل با سرمایه گذاره که خیلی تیم ها نمیتونن با اون کنار بیان و به مشکلات جدی در بین راه برمیخورن که ادامه کار رو بسیار مشکل میکنه .

سرمایه گذار فردیه که به شما پول داده تا کار رو پیش ببرید . اشتباه نکنید ، این فرد موسسه خیریه نیست و صد در صد یا حالا بگیم نود درصد هدف اون کسب درآمد و سرمایه گذاری تو کاره . شما هم اینو درک کنید و توقع نداشته باشید کسی سرمایه و پولش رو همینطوری در اختیار تیم شما ولو بهترنی تیم هم باشید بذاره . پس منطقی باشید و به فکر تعامل با سرمایه گذار باشید . البته یادتون نره بخاطر پول پای هر قراردادی رو امضا نکنید تا فردا مجبور نشین کل استارت آپ رو یا تعطیل کنید یا تقدیم .

همیشه خواسته های معقولی داشته باشید و اونا رو مطالبه کنید . اگه میبینید سرمایه گذارتون دید استارت آپی نداره و دیدگاهش اصطلاحا کاملا بازاریه و از سود بانکی و سکه و زمین حرف میزنه بیخیالش شید و دنبال یه سرمایه گذار دیگه بگردید . تجربه ثابت کرده سرمایه گذاری که دید استارت آپی ندشاته باشه کمکی که بعدا نمیکنه هیچ ، تازه مشکلساز هم میشه برامون

شما و سرمایه گذار باید در طول یکدیگر باشین نه عرض هم . خیلی سادست ، خواسته های معقول شما و خواسته های معقول سرمایه گذار که به توافق میرسید میشه قرارداد کاری . خواسته های نامعقول رو هم معمولا با مذاکره حل و فصل میکنن ولی بازم تکرار میکنم شما زیر بار خواسته های نامعقول سرمیاه گذار نرید چون بعید میدونم سرمایه گذار خواسته های نامعقول شما رو قبول کنه .

بطور کلی سرمایه گذار دوست ماست وخیلی هم ازش ممنونیم چرا که اگه تزریق سرمایه نباشه عملا استارت آپ میمیره و شکست میخوره .

بطور کل انواع اقسام سرمایه گذارها رو هم بخواهیم دسته بندی کنیم میشه : شتاب دهنده ، سرمایه گذار خطر پذیر یا vc ، سرمایه گذار خطر پذیر شرکتی cvc ، سرمایه گذار فرشته و چند قسم دیگه که البته در کلیات تفاوتی با موضوع بحث ما ندارن .

قبل از جذب سرمایه هم استارت آپتون رو بصورت علمی و با کمک متخصص ارزش گذاری واقعی کنید و طبق مقداری که میخوایین سهم واگذار کنید سرمایه درخواست کنید نه کمتر و نه بیشتر .

مثلا مورد داشتیم استارت آپ کل ارزشش 500 میلیون بوده و برای واگذاری 20 درصد از سهام خود 800 میلیون تومان درخواست جذب سرمایه داده که خب طبیعتا این استارت آپ هیچوقت موفق به جذب این سرمایه نمیشه مگر اینکه سرمایه درخواستیش رو بکنه 100 میلیون .

پس با سرمیاه گذار تعامل درستی داشته باشید و بهش یکسری حق بدید که مثلا بخواد ریز کار رو دربیاره نگران ایده تون هم نباشید . ایده مجری میخواد و بهترین فرد برای اجرای ایده هم صاحب ایده هست ) یا اینکه اونم بخواد تو روند اجرا حضور داشته باشه و کلا با سرمایه گذار و البته در تمام مراحل زندگی صادق باشید . بزودی مقاله ای تحت عنوان سخنی با سرمایه گذار نوشته میشود.

مورد بعدی درباره وب سایت یا اپلیکیشن شماست . بنظرم استارت آپی که وب سایت یا اپلیکیشن نداشته باشه بهتره اصلا شروع نشه . هیچوقت تنها به شبکه های اجتماعی بسنده نکنید ، دلیلش هم اینه که کسب و کار شما باید حداقل یک فضا یا رسانه یا سامانه و دامین داشته باشه که مالکیتش صد در صد با شماست . فرض کنید شما 200 هزار فالوور در اینستاگرام دارید و تنها با اینستاگرام فعالیت میکنید ، حالا یه روز اینستاگرام یهو فیلتر میشه تو ایران ( فرض ) ، این کار برای کسب و کار شما مثل زلزله 8 ریشتری هست و نابودتون میکنه دقیقا چیزی که چند سال قبل با فیلتر شدن تلگرام سر خیلی از کسب و کارها اومد .

پس حتما یک وب سایت داشته باشید و شروع فعالیتتون رو به داشتن وب سایت منوط کنید که لازمه اون هم یک دامین با پسوند com و ir و یک فضای هاست هست . بعدش هم اگه فعلا هزینه طراحی وب سایت حرفه ای ندارید یا خودتون دستی بر آتش طراحی وب سایت ندارید میتونید از برنامه های مدیریت محتوا یا cms هیا معروف مثل جوملا و وردپرس کمک بگیرید و یک سایت معمولی راه اندازی کنید ولی یادتون باشه که کار که جلوتر رفت باید به فکر یک وب سایت قویتر و حرفه ای تر باشید و دیگه اون موقع cms جواب کار مارو نمیده مگر اینکه بصورت حرفه ای روی اونها کد نویسی انجام شه که هزینه های خودش رو داره ولی بطور معمول cms ها به تنهایی نمیتونن جوابگوی کسب و کارهای بزرگ باشن .

مقاله دوم چالش های استارت آپی به پایان رسید ولی این بحث کماکان ادامه دارد